Yüregim yüregini tuttu ve sardı iyice.
Anladın bunu.
Lakin agzından sözler degil,
O kapkara gözlerinden damlalar aktı.
Belli etmek istemedin.
Yüregin anneni arzulamıştı,
Dostlugumuz bu açığı kapatamazdı.
Bunu biliyordum,
Beni de sükut bürüdü.
Yine de ayrılamadık birbirimizden
Geceyi, yüreklerimizi vurarak birbirine
aydınlattık Heysem!
Tekrar baktım yüzüne.
Çocuklugun verdigi unutkanlık nimeti devreye girmişti.
Gözlerinden yaş akmıyordu.
Ve konuştun benimle.
Ses tonun içimi hüzünle doldurdu.
Sana farkettirmek istemedim,
Yüreginin kasaveti gitmişti ama.
Bu da içime rahmet oldu.
Ertesi gün sordum Heysem'i.
Evine gitmişti.
Bilemezsiniz o anki mutlulugumu,
Ve anlatamam bende..
Ey Heysem! Unutmayacagım seni
Kara yüzlü ve kara gözlü çocuk
Ümmetin gelecegi..
**
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder